miércoles, 5 de marzo de 2014

De cabañera


Por do yo i boi
ban as mías güellas
por do yo i campo
o mon e as estrelas.

Con paso amonico
cabilando en ellas
con tocho e batiaguas
e cans que las menan.

Enrique me digo,
de Cueba d'Agreda;
una milenta en porto,
ramada de cabañera.

De o Moncayo t'o plano
e lugo de bezibersa;
me'n baxo d'ibierno
e puyo en primabera.

Las lebo por berdes praus
d'as faxas por os berals;
son bedaus os trigazals
que i quedan de restollera.

Me debanto a lo clariar,
en que o diya rebella;
las reconto d'una en una
cuan blincan d'a paidera.

Ellas me ban dezaga
pataquiando as güebras;
yo nunca i boi solo
cuan caminan, belan.


«De cabañera, en trashumancia;
güellas, ovejas;
tocho, bastón;
batiaguas, paraguas;
cans, perros;
menar, conducir;
ramada, rebaño;
me'n baxo d'ibierno, bajo durante el invierno;
berals, orillas;
restollera, rastrojo;
a lo clariar, al hacerse de día;
paidera, paridera;
pataquiando, pisoteando;
güebras, barbechos;
belan, balan».


No hay comentarios:

Publicar un comentario