A guallarda selba de Oza
de pretas nieus ye atapida,
que no bi ha sisquiá una moza
más beroya e repolida.
¡Minchaz paxaricos, minchaz!
que a fridor güe ye grandaz;
replegaz micazas de pan
y esbolaziar-ne d'implaz.
Dende Oza enta Guarrinza
yo esnabeso a redolada
con a nebada graniza
e a blancor enzerrinada.
No prexinez que m'empento,
dica a selba dende a ziudá,
tasamén por un momento
que ye por toda a eternidá.
¡Paxarez, puga pequeñez!
¡Á estrizia! ¡De pizco en pizco!
¡Esmotaz ascape! ¡No dexez
que tos se leben por bonicos!
No hay comentarios:
Publicar un comentario