domingo, 9 de junio de 2013

Ixagrín


Por entre os bisillos d'a tuya cara
se dispierta un furo sol con brilura,
como una xerata de fermosura
que á punto diya traye lumbre clara.

O ixagrín d'a mía bida s'ampara
en dandalosos nubles de tristura
que apercazan toda a suya negrura
d'as guambras d'a nuei n'as que se mascara.

Por o barducal que bi ha en a endrezera
se chabisca a mía alma e s'esbariza,
rebotida d'angunia e desespero.

Entre a claror pardisca d'a paquiza
acucuta o tuyo riso esclatero
con recosiros de luna mielera.

  
«Ixagrín, desencanto; se dispierta, se despierta; furo, salvaje; brilura, refulgencia; xerata, fogata; fermosura, hermosura; á punto diya, al amanecer; traye, trae; lumbre, luz del fuego; s'ampara, se refugia; dandalosos, inestables; nubles, nublos; tristura, tristeza; apercazan, toman; guambras, penunbras; nuei, noche; se mascara, se tizna; barducal, barrizal; endrezera, senda; chabisca, salpica; s'esbariza, resbala; rebotida, rebosante; angunia, congoja; desespero, desesperación; claror, luminosidad; pardisca, claroscura; paquiza, umbría; acucuta, despunta; riso, gesto de risa; esclatero, ostensible; recosiros, añoranzas, luna mielera, luna afable (dulce)».


No hay comentarios:

Publicar un comentario