Plebe a caldés dende os altizos
zielos
por bier as tuyas ixes coloriadas,
caye ta combertir en repañuelos
d'almagre e oro as selbas agostiadas.
Con glarimas me retantan os zelos
que teneban as plebias secuestradas;
o tuyo disprezio dexó sanselos
os ríos, sin d'auguas embadinadas.
Agora traye istas nieras tristuras
que acoran as luzes embarranquiadas.
Con buro royo o rezial s'aconorta.
A pasión ranca cantas namoradas
de granota bermella en una entorta
entre que s'engaronan as ampluras.
«Buro royo, arcilla roja; plebe á caldés, llueve a cántaros; por bier as tuyas ixes coloriadas, por
ver tu donaire colorado; repañuelos
d'almagre e oro, mesetas de óxido rojo y amarillo; as selbas agostiadas, los bosques resecos; nieras tristuras, negras tristezas; entorta. fragmento; entre
que s'engaronan as ampluras, mientras se encharcan los horizontes».
«Dende Contienda e punta Secús istas auguas
ruxias remeran a sangre en a baralla contra o exerzito de Carlomagno, que
acayezió seguntes a Chansón de Roland en os Puertos de Ciresa u Ziresa fren ta
os Puertos d'Aspe en Franzia. En memoria d’a muerte d’o suyo sobrino Roland,
Carolus Rex establió un culto
carolinchio y atrazó un tarabidau de pueblo con fazienda (economía), luenga
romanze y lais (fueros) una mica más entabaxo, a coté d’o río, que agún se
clama Aragón, pero que ha acazegau ixe culto e ibi é en momentos de acotolar
tamién ixa cultura, a cultura d’un Reino, a cultura d’un pueblo, o pueblo
aragonés».
No hay comentarios:
Publicar un comentario