viernes, 1 de febrero de 2013

Buro royo




Plebe a caldés dende os altizos zielos
por bier as tuyas ixes coloriadas,
caye ta combertir en repañuelos
d'almagre e oro as selbas agostiadas.

Con glarimas me retantan os zelos
que teneban as plebias secuestradas;
o tuyo disprezio dexó sanselos
os ríos, sin d'auguas embadinadas.

Agora traye istas nieras tristuras
que acoran as luzes embarranquiadas.
Con buro royo o rezial s'aconorta.

A pasión ranca cantas namoradas
de granota bermella en una entorta

entre que s'engaronan as ampluras.

«Buro royo, arcilla roja; plebe á caldés, llueve a cántaros; por bier as tuyas ixes coloriadas, por ver tu donaire colorado; repañuelos d'almagre e oro, mesetas de óxido rojo y amarillo; as selbas agostiadas, los bosques resecos; nieras tristuras, negras tristezas; entorta. fragmento; entre que s'engaronan as ampluras, mientras se encharcan los horizontes».


«Dende Contienda e punta Secús istas auguas ruxias remeran a sangre en a baralla contra o exerzito de Carlomagno, que acayezió seguntes a Chansón de Roland en os Puertos de Ciresa u Ziresa fren ta os Puertos d'Aspe en Franzia. En memoria d’a muerte d’o suyo sobrino Roland, Carolus Rex  establió un culto carolinchio y atrazó un tarabidau de pueblo con fazienda (economía), luenga romanze y lais (fueros) una mica más entabaxo, a coté d’o río, que agún se clama Aragón, pero que ha acazegau ixe culto e ibi é en momentos de acotolar tamién ixa cultura, a cultura d’un Reino, a cultura d’un pueblo, o pueblo aragonés».

No hay comentarios:

Publicar un comentario