martes, 15 de abril de 2014

Sospiros d'una mai


«Quis possit lacrimis æquāre labores?» Publius Virgilius Maro, "Eneida II".
(¿Quí poderba abastar con glarimas as sufrienzas?)



Margalidas amariellas
en a peaina ateseradas;
lidios blancos, flos bioletas;
e alto tres cruzes fincadas.

Ya se siente a torrumbesca,
tertula l'aire á racadas;
ya se meten en ringlera
capiellos e sayas pardas.

Colós d'a semana santa
que en primabera enzetán
implen con rasmia as penas
d'ensine riguridá.

Debaxo a cruz, con delera,
clabels royos d'o Rei Siñor;
debán comboyan os blancos,
sospiros d'a mai de Dios.

Regostaus tamborinaires
atochan bombos e tambós;
en os balcons e carreras
esparpallan os corazons.
  
«Margalidas, margaritas;
peaina, peana;
ateseradas, bien dispuestas;
torrumbesca, ruido de tormenta;
a racadas, a rachas;
enzetán, incipiente;
ensine, insigne;
riguridá, severidad;
comboyan, atraen simpatía;
regostaus, ufanos;
tamborinaire, tamborilero;
esparpallan, sobresaltan».


martes, 8 de abril de 2014

Quies in altis


‘Quies in altis’ entre a selba dormién,
escrito en o cuairón d'una cabana,
rezaba entre o frescacho d'a mañana
un aire prebante, tot parabién.

Quietú en as altarias pa chen balién;
alcordanzas de cuan febas a tana,
esbastabas diyas con a cabaña
en l'altero mon, de nieus rebutién.

Talmén eses quiesto dizir: no i puyes
as tuyas carrañas; tira-te as penas,
que se baigan cremando en o fogaril

penchadas a la lumbre d'o canaril;
aquí no'n gosan sanar as postemas
ni os ploros d'aquers amors d'os que fuyes.

  
«Quies in altis, (latín) quietú en as altarias;
cuairón, viga de madera;
cabana, cabaña (almacén);
prebante, saludable;
tot parabién, todo dicha;
alcordanzas, recuerdos;
febas a tana, te hastiabas;
esbastabas diyas, entretenías días;
cabaña, rebaño numeroso;
rebutién, colmado;
carrañas, enojos;
fogaril, fogón;
canaril, llares;
no'n gosan sanar, no suelen sanar (de ellas);
postemas, costras con pus;
ploros, llanto».