sábado, 2 de abril de 2016

Carricoche



Lebaba en carricoche a suya bida
con tapallos mollos arrebullada,
e se'n daba bamba a mai repinchada
por o molluto chiquín seduzida.

Beniba de relumbraina bistida
con ozianos de goyo en a gollada,
trango firme de muller siñalada,
cara siñorial, carada atribida.

A luz d'os suyos güellos festexaba
a l'aire que en o camín trepuzaba,
e fendo-li un retruque albandonaba.

A bida que sondormida menaba
con aseguranza s'atrapaziaba
ta tornar-li os cariños que li daba.



«Carricoche, cochecito; lebaba, llevaba; con tapallos mollos, con ropas suaves; arrebullada, envuelta; mai repinchada, mamá retadora; molluto, rollizo; de relumbraina bistida, radiante de gozo; gollada, mirada; trango firme, paso seguro; e fendo-li un retruque, y desdeñándolo; que sondormida menaba, que adormecida conducía; con aseguranza, con seguridad; s'atrapaziaba, se las arreglaba; pa tornar-li, para devolverle».

Iste poema puede escuitar-se en o engalze: http://www.thebooksmovie.com/aragones.html
punchando en "Encantaria" de Chesús Aranda.
L'afoto d'alto ye amprada por a propia "encantaria". Vidēre: https://www.facebook.com/IllisiaCosplay/

No hay comentarios:

Publicar un comentario